Wednesday, February 16, 2011
യമന് യാത്രാ ഓര്മ്മകള്
വാര്ത്താമാധ്യമങ്ങളില് ഇപ്പോള് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന യമന് എന്ന രാജ്യത്തേക്കായിരുന്നു എന്റെ ആദ്യത്തെ ഗള്ഫ് യാത്ര. ആദ്യതെത വിമാനയാത്ര. അതൊരു സ്വപ്ന സാക്ക്ഷാല്ക്കാരത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയായിരുന്നു. സ്വപ്നം പെയ്തിറങ്ങിയതു ബദുക്കള്ക്കിടയിലേക്കായിരുന്നു. വന്ധ്യാമേഘങ്ങള് ഒരിക്കലും പെയ്തിറങ്ങാതെ പോയി. വരണ്ടുണങ്ങിയ മണലാരണ്യങ്ങളില് മരീചിക തേടി നീണ്ടു പോയ രണ്ടര വര്ഷത്തെ ആടു ജീവിതം. ഒരിക്കലും ഓര്ക്കന് പോലും ആഗ്രഹിത്താത്ത ദിനരാത്രങ്ങള്.
യമന്റെ തലസ്താനം സനാ. എപ്പോഴും തണുപ്പിന്റെ മൂടുപടമണിഞ്ഞ പുരാതനമായ ഒരു പട്ടണം. ഒരിക്കലും എവിദെയും കനണ്ടിട്ടില്ലാത്ത വേഷവിഭൂതികള്. ഈ ദുനിയാവിന്റെ ഏതോ മൂലയില് അകപ്പെട്ട പോലെ. വിദേശി ടൂറിസ്റ്റുകള് അലഞ്ഞു തിരിയുന്ന ബാബുല് യമന് തെരുവു. തെരുവിലൂടെ അലസമായി അലഞ്ഞു കോണ്ടിരിക്കുന്ന കഴുതകള്. ജപ്പാന്റെ റ്റൊയോറ്റാ പിക്കപ് വാഹനങള്. മണ്ണൂം മരവും കൊണ്ടുമാത്രം നിര്മിച്ച പഴയ കെട്ടിടങ്ങല്ള്. സനായിലെ തിരക്കുപ്ടിച്ച കച്ചവട കേന്ദ്രം. വലിയ ഒരു പടിവാതിലിലൂടെ വേണം ബാബുല് യമനിലേക്കു പ്രവേശിക്കന്. അതിനു പുറത്തു നിരനിരയായി നിറ്ത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന ബൈക്കുകള്. ബൈക്കുകള് ചാരി യാത്രക്കാരെ കാത്തിരിക്കുന്ന യമനി ചെറുപ്പക്കാര്. ക്ഔതുകം തോന്നി മുഖം പൂര്ണമായും മറച്ച സ്ത്രീകള് പോലും ഈ ബൈക്കില് കയറി പോവുന്നു. അന്നത്തെ മിനിമം ചാര്ജ് രണ്ടു രിയാല്. എല്ലാ ചെറുപ്പക്കാരുടെയും കവ്വിളുകല് മുഴച്ചു നില്ക്കുന്നതായി കണാം. ഖാത്ത് എന്നു പേരുള്ള ഒരു തരം ചെടിയുടെ ഇലകള് ചവച്ചു വെച്ചതാണു ആ മുഴകള്.
ഒരിക്കല് യമനി ബദുക്കള്ക്കൊപ്പമിരുന്നു ഈ ഖാത്തു രുചിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. ബാബുല് യമന്റെ പ്രവേശന കവാടത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു കൊച്ചു കടയില് ചിത്രങ്ങള് ഫ്രേയിം ചെയ്തു കൊന്ണ്ടിരുന്നു ഒരാള് എന്നെ കൈ കൊട്ടി വിളിക്കുന്നതു കണ്ടു അല്ഭുതപെട്ടു പോയി. എന്റെ വേഷം തിരിചചറിഞ്ഞാണു അയാള് വിളിച്ചതു. പേരു നൂര്മുഹമ്മദ്. ഇരുപത്തി അഞ്ഞു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പു ഏഡന് വഴി കള്ള ലോഞ്ച് കയറി വന്ന ഇന്ധിക്കാരന്. അമീന യെന്ന യമനി പെണ്ണിലൂറ്റെ മൂന്നു മക്കളുമായി സസുഖം കഴിയുന്നു. ഒരു നാട്ടുകാരനെ കണ്ട് ആഹ്ലാദം അയാളുടെ മുഖത്തു തിര തല്ലുന്നതു ഞാന് ശരിക്കും അനുദവിക്കുകയായിരുന്നു. അയാള് മദിരാശിക്കാരനായിരുന്നു. രാജു എന്നായിരുന്നു അയാളുടെ പേര്.
ജോലിയൊന്നും ഇല്ലാതെ അലയുന്ന എനിക്കു അയാള് കണ്കണ്ട് ദൈവമായി മാറുകയായിരുന്നു. അയാളുടെ ഇരു നിറം മാത്രം യമനികളില് നിന്നും അയാളെ മാറ്റി നിര്ത്തുന്നു. സുന്ദരിയായ അയാളുടെ ഭാര്യ അയാളെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു മനസ്സിലാക്കാന് ഏറെ നാള് വേണ്ടി വന്നില്ല. സനായിലെ സ്ത്രീകള് വല്ലാത്ത സഒഊന്ദര്യ വതികള് തന്നെ. ഒരു സ്ത്രീയെ ഭാര്യയായി ലഭിക്കാന് കനത്ത സംഖ്യയും മറ്റു സൊഉകര്യങ്ങളും ചെയ്യണം എന്നതാണു മറ്റു അറബു നാടുകളെ പോലെ യമനിലേയും അവസ്ത.
നൂര് മുഹമ്മദ് എനിക്കു വേണ്ടി ഒരു ജോലി ശരിപ്പെടുതത്താന് ഓടി നടക്കുകയായിരുന്നു. ആയിടക്കാണു ദൂരദിക്കില് നിന്നും കച്ചവടത്തിനു വന്ന ഒരു യാത്രാ സംഘം നൂര് മുഹമ്മദിനെ തിരക്കി വന്നത്. എന്നെ അവര്ക്കു പരിചയപ്പെടുത്തി കൊടുക്കാന് നൂറിനു വലിയ ഉല്സാഹമായിരുന്നു. ഒരു പ്രായം ചെന്ന ആളുമായി കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു എന്റെ അടുത്തു വന്നു. അയാള്ക്കു ഹുദൈബിയക്കടുതു ഒരുള്നാട്ടില് ഒരു ലോഡ്ജ് ഉണ്ടെന്നും എനിക്കു വേണമെങ്കില് അയാള്ക്കൊപ്പം പോകാമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് മറ്റൊന്നും ആലോചിചു നിന്നില്ല , സമ്മതം.
അതു മറ്റൊരു അപകടത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയായിരുന്നു. എന്നെ കൊണ്ട് പോവുന്ന ഈ യമനിക്കു അത്യാവശ്യം ഇംഗ്ലീഷ് സംസരിക്കാന് അറിയാം . അയാളുടെ ഒമ്പതു മുറികളുള്ള ഒരു കൊച്ചു ലോഡ്ജ്. ഒരു കാട്ടു പ്രദേശം. ചുറ്റും ആള് പാര്പ്പ് വളരെ കുറവ്. ഭയം ജനിപ്പിക്കുന്ന അന്ധരീക്ഷം . ഒരു വലിയ വീട്ടില് ആ യമാനിയെ കൂടാതെ ഭാര്യയും മാനസിക വൈകല്യമുള്ള പത്ത് പതിനഞ്ചു വയസ്സായ ഒരു കുട്ടിയും കൂടാതെ ആരോക്കെയുന്ടന്നു ഞാന് അറിഞ്ഞ്ഞ്ഞുരിന്നില്ല . എത്രയും പെട്ടെന്ന് സ്ഥലം വിടണമെന്ന് തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ലോഡ്ജിന്റെ നോക്കി നടത്തിപ്പ് എങ്ങിനെ വേണമെന്നും കണക്കുകള് എഴുതാനുമൊക്കെ അയാള് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ആയിടക്കാണ് ഫ്രാന്സില് നിന്നും പതിമൂന്നു പേരടങ്ങുന്ന ഒരു സംഘം അവിടെ എത്തിയുരുന്നു. അത്തരം സംഘങ്ങള് ഗവമെന്റ് വഴി അവിടെ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. പ്രസിഡന്ഡി ന്റെ അടുത്ത ആളായിരുന്നു എന്റെ തൊഴില് ദാതാവ് . ഫ്രാന്സില് നിന്നും വന്ന സംഘവുമായി ഞാന് പരിചയത്തിലായി. ഞാന് അവര്ക്ക് എന്റെ അഡ്രെസ്സ് കൊടുത്തു. പുരാതന സാംസ്കാരിക വകുപ്പിലെ പഠന സംഘം അവര് അധികവും സ്ത്രീകളായിരുന്നു. രാത്രിയായാല് ഒരു ഷെട്ടിയും ബ്രായും മാത്രം , ഇത്തരം ഒരു കൂട്ടത്തില് ഒറ്റപെട്ടു പോയ ഇരുപത്തി ആരുകരനായ എന്റെ അവസ്ഥ . രാത്രിയില് ഞാന് പേടിച്ചു ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിച്ചു കൂട്ടിയത്. ശീട്ട് കളിയും മദ്യവുമായി അവര് രാത്രിയെ പകലാക്കി. മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞു. അവര് കെട്ടുകള് ഒരുക്കുമ്പോള് എന്നോട് ചോദിച്ചു " പോരുന്നോ" ഞാന് യമാനിയെ കണ്ടു എനിക്ക് ഇവിടെ നില്ക്ക്കാന് ആവില്ലെന്നും ഇവരോടൊപ്പം പോവുകയാണെന്ന് പറഞ്ജ്ഞാപ്പോള് അയാള് എതിര്പൊന്നും കാണിച്ചില്ല. വീണ്ടും ആ യാത്ര തുടര്ന്നു. കുന്നും മലയും കയറി ഇറങ്ങി വാഹനം വിച്ചനതയിലൂറെ മുമ്പോട്ട് നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു മെയിന് റോഡില് എത്തിയ വാഹനം നിര്ത്തി. സനായിലേക്ക് ഇത് വഴി പോകാം . ഇവിടെ നിന്നാല് ഏതെങ്കിലും വാഹനം വരും. ഞാന് എന്റെ ബാഗുമായി ഇറങ്ങി . ഫ്രാന്സുകരായ ആ സംഘത്തോട് യാത്ര മൊഴി .
നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് . വിശാലമായി കിടക്കുന്ന മുന്ധിരി തോട്ടങ്ങള് . കഴുത്തപ്പുറത്തും ടോയോട്ടയിലും നിറയെ തൊഴിലാളികളായ യെമാനികള് . ഹുദൈബിയയിലെക്കും ഹലരുള് മൌതിലെക്കും പോകുന്ന വഴികള് . ഇത് വഴി എത്ര യാത്ര സംഘങ്ങള് കടന്നു പോയി. ഇതാ ഇപ്പോള് ഒരു ചേന്നമംഗല്ലൂര് കാരന് ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ വഴി തിരിവില് . എങ്ങോട്ടാണ് ഈ യാത്ര . എന്റെ യാത്രയുടെ ഫലം എന്തായിരിക്കും . ദിവസം കൊണ്ടിരിക്കെ ഒരു കാര് ധിലാക് എന്റെ അരികില് വന്നു നിന്ന്. ആവൂ എത്രനേരമായി കാത്തിരിപ്പ്.
ആര് യു ഗോയിംഗ് ടു സനാ . യ ..പ്ലീസ് കം .. വളരെ നല്ല മനുഷ്യന് . അയാള് ഒരു സ്വിറ്റ്സര്ലാന്റ് കാരനായിരുന്നു. കൃഷി വകുപ്പിലെ ഒരു കണ്സല്ട്ടന്റ്റ് . അയാള് ഇടയ്ക്കു വാഹനം നിര്ത്തി കൃഷി ഇടന്ടങ്ങളിലേക്ക് പോയി തിരിച്ചു വരും. മൂന്നു മണിക്കൂര് യാത്രക്ക് ശേഷം വീണ്ടും സനാ പട്ടണത്തില്.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment